Of ik moe ben? Natuurlijk ben ik moe! Ik slaap een uur en dan ben ik twee uur bezig met voeden, verschonen en weer in slaap krijgen van Sophie. De nachten vond ik erg zwaar, gelukkig was Michel de eerste 4 weken thuis dus daar had ik heel veel aan. Ik begrijp echt niet waarom vaders zo weinig verlof krijgen, echt belachelijk! Vooral de eerste week was pittig, er werd ons verteld dat wij nog geen speen moesten geven omdat ze de borst misschien minder goed zou pakken. Dus zo gezegd zo gedaan, nachten met onze pink in haar mond gehangen. ‘Heb je wel je handen gewassen?’ de vraag die wij elke keer aan elkaar stelden. Maar die pink wilde zij dus ook ’s nachts, ga jij maar proberen te slapen met een pink in de mond van je baby! Dat durfde wij dus echt niet, straks schiet hij door ofzo. Dus om en om met Sophie op de bank, pink erin en films kijken. Michel heeft wel 10x de film ‘Soof’ gekeken, wel een beetje voorspelbaar he haha.

Mijn ritueel was de eerste weken het zelfde, een uur slapen, Sophie voeden, eerst de ene borst en dan viel ze in slaap dus haar verschonen dan de andere borst. Dan nog even een half uur rechtop houden omdat ze anders alles eruit gooide. Dan waren we ongeveer ander half uur verder en dan weer proberen te slapen. Na een paar nachten kon ik niet meer, dus dan haalde Michel haar eruit en legde haar naast mij op bed aan de borst. Dan sliep ik natuurlijk niet helemaal maar dat was een super makkelijker. Dan deed hij de hele routine en kon ik lekker blijven liggen. Ook al was het zwaar, ik mis het soms wel. Mijn kleine meisje naast ons in de slaapkamer.

De overgang van het wiegje naar haar eigen slaapkamer vond ik fijn maar ook moeilijk. Het leek echt alsof ze kilometers van mij vandaan was. Elk geluidje dat ik op de babyfoon hoorde wilde ik erheen rennen. Sophie sliep vanaf 8 weken eigenlijk al door dus daarom hebben wij haar met 3 maanden over gedaan naar haar eigen kamer. Ik denk dat als zij ’s nachts nog wakker zou zijn voor voedingen en zo dat ik haar langer in de kamer had gehouden maar het was dus niet nodig. Eerst twee weken overdag geoefend op haar eigen kamer en daarna over gegaan ’s nachts. Ze sliep zo lief, altijd met haar handjes in de lucht. Nu ligt ze overdwars, ondersteboven en helemaal gedraaid te slapen hihi.

Hoe zwaar het soms ook was, alles was het waard. Nog steeds vind ik het niet erg om voor haar uit bed te gaan, vroeger sliep ik altijd lang uit en kon ik mijn bed niet uit komen. Maar als ik haar ’s ochtends hoor wakker worden ben ik blij en vind ik het fijn haar weer uit bed te halen. Tijd om te spelen met mijn grote/kleine meid.